25 فروردین روز بزرگداشت شیخ عطار نیشابوری

 شیخ فریدالدین ابو حامد محمد عطار نیشابوری معرف به عطار در سال 540 هجری(1146 میلادی)در نیشابور دیده بر جهان گشود و در سال 618 هجری(1221 میلادی )در حمله مغلان به شهادت رسید (تاریخ شهادت وی در نوشته های مختلف 618 - 619 - 626 به چشم میخورد).

وی دارو سازی و عرفان را نزد استاد شیخ مجدالدین بغدادی(گه منبع موثقی در دست نیست) آموخت.

روزی درویشی به مغازه عطار مراجعه و از وی طلبی میکند.عطار اعتنائی نمیکند، درویش تقاضایش را تکرار میکند،عطار نشنیده میگیرد.درویش میگوید: تو با اینهمه دلبستگی که  به دنیا داری چگونه میخواهی جان بدهی؟

عطار میگوید : همانگونه که تو جان میدهی.درویش با نگاهی متعجبانه بوی میفهماند بعید میدانم،در همان لحظه میخوابد و در دم جان میدهد. این واقعه تاثیری ژرف و شگرف بر عطار میگذارد. زندگی عادی را رهاکرده و در پی معنویات مرید شیخ رکن الدین اکاف نیشابوری میگردد.

میگویند در طول زندگی بیش ار 180 اثر را تالیف کرد(40 چهل نظم و مابقی نثر است) و بدان پایه رسید که حضرت مولانا عطار را چشم خود میداند( آثار عطار الهام بخش کتاب مثنوی نیز بوده). هفت شهر عشق را عطار گشت = ما هنوز اندر خم یک کوچه ایم (مولانا).

هفت شهر (وادی) عشق عبارتند از 1- طلب 2- عشق 3- معرفت 4- استغنا 5- توحید پاک 6- حیرت 7- فقر و فنا .

آثار بجا مانده از ایشان:

1-اسرار نامه 2-اشتر نامه 3-الهی نامه 4- بلبل نامه 5- بیان ارشاد6- بی سر نامه  7-پند نامه 8- جواهر نامه 8- جواهرالذات 9- حیدر نامه 10- خسرونامه 11- دیوان قصاید و غزلیات 12- سی فصل 13- شرح القلب 14- گل و هرمز 15- لسان الغیب 16- مختار نامه 17- مصیبت نامه 18- مظهر العجایب 19- منطق الطیر 20- نزهت الاحباب 21- هیلاج نامه 22- وصلت نامه 23- ولد نامه 24- اخوان الصفا 25- تذکرةالاولیا (که دو مورد آخر نثر و بقیه مثنوی هستند).

منابع : 1- کتاب عطار نیشابوری 2-منطق الطیر 3- الهی نامه 4- Wikipedia Site